Международный интернет-портал «Созвучие» 20 февраля опубликовал заметку министра информации Республики Беларусь Алеся Карлюкевича о творчестве астраханской поэтессы, члена Союза писателей России Александры Жмуровой. Думается читателям «Родного слова» не составит труда прочесть этот текст на белорусском языке.
«На мове сэрца»: Сярод перакладчыкаў беларускай паэзіі – астраханская паэтэса Аляксандра Жмурова
У Беларусі добра ведаюць астраханскага паэта і перакладчыка Юрыя Шчарбакова. Ён не аднойчы ўдзельнічаў у міжнародным сімпозіуме «Пісьменнік і час». Пераклаў зборнік вершаў беларускага паэта Міхася Пазнякова на рускую мову. У Мінску выйшла і кніга вершаў Ю. Шчарбакова на беларускай мове. Але сярод астраханскіх мастакоў слова, якія ўважлівыя да беларускай паэзіі, яшчэ адна яркая творчая асоба – Аляксандра Жмурова, якая жыве ў сяле Зам’яны Енатаеўскага раёна Астраханскай вобласці, аўтар зборніка арыгінальнай паэзіі «Верай і Праўдай».
У кнізе перакладаў з моў народаў Расіі і краін Садружнасці Незалежных Дзяржаў «На мове сэрца» (Астрахань, 2019 год) змешчаны пераўвасабленні Аляксандры Жмуровай з башкірскай, нагайскай, табасаранскай, туркменскай, казахскай, калмыцкай, аварскай, інгушскай, чувашскай, грузінскай, чачэнскай, татарскай, азербайджанскай, якуцкай нацыянальных паэзій. У кнізе – аўтарскае святло Зульфіі Хананавай, Анварбека Култаева, Сувайнат Кюрэбекавай, Агульджэмал Чарыевай, Мікалая Санджыева, Магамеда Ахмедава і іншых паэтаў, чые творы добра вядомыя не толькі сярод чытачоў на родных мовах. Вершы прадстаюць у зборніку, які выдадзены ў межах праекта «Цэнтр літаратурнага перакладу», з усімі сваімі фарбамі, краскамі, вобразамі, складаюць тым самым уяўленні пра літаратуры розных народаў.
Сярод іншых перакладчыцкіх адкрыццяў А. Жмуровай сапраўдным дыяментам вылучаецца і верш маладой беларускай паэтэсы, лаўрэата Нацыянальнай літаратурнай прэміі Рэспублікі Беларусь Юліі Алейчанкі – «*** В твоём бокале волшебства туман…»
В твоём бокале волшебства туман,
В моём – страданья и любви напиток.
Сегодня ты, мой нежный властный пан –
Мой раб у ног, чья доля – страсть и пытка.
Я буду знойным ветром и бедой.
Ты будешь счастьем и живой водою,
И лебединой песней в час ночной,
И первой освежающей грозою.
В твоих глазах рождается огонь
Далеких звёзд, надежды и томленья.
На снежной простыне моя ладонь
В твоей ладони… Плен и единенье.
Будзем спадзявацца, што і Юліі Алейчанкі, і іншых беларускіх паэтаў галасы будуць пачутыя ў асяроддзі рускамоўных чытачоў у значнай ступені і дзякуючы Аляксандры Жмуровай.
Алесь Карлюкевіч